تارجحت بين الاربعه و الثالثه و هى غالبا تستحق 3 و نص من خمسه ...
تانى روايه اقراها ل محمد ناجى بعد ان استمتعت جدا ب "ليله سفر"...فى الحقيقه على الرغم من ان الروايه دى محبوكه اكتر و فيها خيوط دراميه اكتر من "ليله سفر" الا انى اعجبت بعفويه ليله سفر بينما احبطت من حرفيه صنعه الافندى .....بتتكلم عن الانفتاح و الفلوس اللى بقت بتتلقط من الهوا بعد عصر وضع القرش على القرش.....
230 صفحه قريت منهم 60 صفحه متفرقه بين الحين و الاخر ...و باقى الروايه مجتمعه فى انتظار دكتور الاسنان كالعاده....بحب اروح للدكتور ده بيخلينى اقرا كتير :)
اعجبنى تنوع شخصياتها و ان كانوا جميعا ضائعين فى بحر بلا شطوط...معرفش ليه كرهت شخصيه "نازك" و حسيتها مفتعله بلا مبرر
تتقسم كالتالى :
- بدايه رائعه استمتعت بقصه الاب و الام و العم و الجد بلا حدود...و استمتعت ب"سى كلام" و الام المكلومه بهالتها المقدسه و عينيها الخضراء
- وسط متوسط المستوى كثير التقلبات و الخطوط الدراميه
-نهايه سيئه اشبه بالافلام الهندى.....فى رأيى
ده ملخص الحدوته من اليوم السابع وقت ظهور الراويه